Bahâîlik dininin kurucusu Bahaullah'ın en büyük oğlu. 

(Doğ. 23 Mayıs 1841, Tahran - Ö. 28 Kasım 1921, Hayfa)

Doğum adı Abbas'dır ve Abbas Efendi olarak bilinen Abdülbaha, henüz küçük yaşlardayken İran'ın Bahailer'e uyguladığı baskılardan sonra 1856 yılında yakınlarıyla birlikte o dönem Osmanlı toprağı olan Bağdat'a gelerek Osmanlı Devleti'ne sığındı. Bağdat'ta olmalarına rağmen İran baskısı devam edince bu kez Edirne'ye nakledildiler fakat çok sürmeden Bahailer'in Edirne'de kendi aralarında ihtilafa düşmeleri sonucu bir kısmı Kıbrıs'a sürülse de Abbas Efendi, Akka'ya (İsrail) gönderildi. 1892 yılında babası tarafından kendisi Bahailerin önderi olarak ilan edilse de ancak 1902 yılında grubun başına geçebilmiştir. 

Avrupa ve Amerika'ya geziler yapmış, yolculuk notlarını 1891'de tarihçi E. G. Browne, A Traveler's Narrative: Written to Illustrate the Episode of the Báb adıyla İngilizce olarak yayınlamıştır.